Editoriaal van Andrea Riccardi in Famiglia Cristiana: “De val van Kaboel gaat ook ons aan”

Als het regime dat onderdak bood aan Al Qaeda en Bin Laden terugkeert, zal de wereld de dreiging van het terrorisme herbeleven.

Afghanistan was in onze verbeelding een ver Aziatisch land, verschanst in de bergen, dat zich trots verdedigde tegen de Russen en de Britten. In 1979 vielen de Sovjets binnen en begon een zware tienjarige oorlog, een van de redenen voor de implosie van de USSR.

De Verenigde Staten financierden het Afghaanse verzet tegen de Sovjets, dat werd gesteund door islamitische extremisten uit verschillende landen (onder hen Bin Laden). In de moslimlanden waren de “Afghanen” (zo noemden zij de veteranen van de oorlog in Afghanistan) het model van een radicale islam. Ik heb ze gezien in Algiers, bebaard, rond een moskee, “van de Afghanen” genaamd, een voormalige katholieke kerk uit de Franse tijd.

Met de terugtrekking van de Sovjets vestigden de taliban (dat betekent “studenten van de Koran”) het Islamitisch Emiraat van onbuigzaam fundamentalisme. De wereld stond versteld over de vernietiging van de eeuwenoude en gigantische beelden van de Boeddha’s van Bamiyan, in hun ogen afgoden die de taliban verafschuwden. Met de vestiging van het Taliban-regime is Afghanistan dichterbij gekomen.

Afghanen zijn naar onze landen gevlucht: mensen die de islamitische wet niet willen naleven, leden van vervolgde minderheden, mensen die streven naar een vrij leven. Ik ontmoette hen in Italië, na een bijna altijd verschrikkelijke reis. Waardige, moedige en fijne mensen. Ik herinner me een Hazara (deze etnie vertegenwoordigt 15% van de Afghanen), moslim maar sjiitisch, vervolgd door de taliban. Ik zal hem Youssef noemen. Ik ben altijd getroffen geweest door zijn vermogen om zich in Italië te integreren, door zijn inzet voor vluchtelingen. Maar zijn hart ligt nog steeds in zijn land.

Youssef vroeg me net: wat gaat er met Afghanistan gebeuren? Iedereen weet dat de Verenigde Staten na 11 september 2001, gesteund door een coalitie, het Taliban-regime dat onderdak bood aan Al Qaeda en Bin Laden omver hebben geworpen. Twintig jaar lang is er, ondanks de politieke instabiliteit, vooruitgang geboekt op sociaal en onderwijsgebied. Ondanks de zware culturele erfenis is de situatie van de vrouwen verbeterd en konden meisjes studeren.

Italië heeft zijn bijdrage geleverd aan een nieuw Afghanistan, waartegen de Taliban-guerrilla’s zich verzetten. 53 Italiaanse soldaten zijn hier gesneuveld.

Wat gaat er gebeuren in Afghanistan? In 2020 besloot Trump, in overleg met de taliban, om de troepen terug te trekken. Biden bevestigt het. De geallieerden volgen: na twintig jaar vertrekken ook zij. De taliban hebben het offensief hervat. Sinds enkele dagen is Herat, de derde stad van het land, waar de Italiaanse soldaten lagen, in handen gevallen van de taliban. De regering en het leger lijken het opgegeven te hebben. Zullen de instellingen en de strijdkrachten, die in twintig jaar zijn opgebouwd, onder de druk van de taliban uiteenvallen? De taliban geven geen enkele garantie (zoals reeds blijkt uit het gepleegde geweld) dat zij de burgerlijke en politieke verworvenheden zullen laten voortbestaan.

Met het regime van de “studenten van de Koran” zal alles achteruit gaan. De boerka voor vrouwen zal terugkeren. Zij die vreemde talen spreken, moeten vrezen. Zoveel Afghanen proberen het land te verlaten. Degenen die hebben meegewerkt aan het nieuwe Afghanistan lopen een groot risico.

Terecht neemt Italië de verantwoordelijkheid op zich voor hen die met onze strijdkrachten en instellingen hebben samengewerkt. Wij zouden op zijn minst diegenen moeten verwelkomen die de barbarij ontvluchten, nadat wij met hen hadden gehoopt op een vrij Afghanistan. Wat hebben we daar anders twintig jaar gedaan?

Redactioneel van Andrea Riccardi in Famiglia Cristiana dat verschijnt op 22/8/2021