Zomer van Solidariteit op Lesbos

27 augustus 2019

Solidariteit gaat niet op vakantie

Van 20 juli tot 31 augustus trekken 150 mensen van Sant’Egidio naar de Egeïsche eilanden Lesbos en Samos om hulp te bieden aan de vluchtelingen. De vrijwilligers organiseren er diners voor meer dan 500 vluchtelingen, cursussen Engels, activiteiten voor kinderen en jongeren. Ook uit België besloten enkele jongeren van Sant’Egidio om hun zomervakantie te besteden in het teken van solidariteit met de vluchtelingen.

Lesbos en Samos zijn niet alleen twee prachtige, toeristische Griekse eilanden. Ze zijn ook het punt waar duizenden vluchtelingen aankomen – vooral uit Syrië en Afghanistan, maar ook uit Kameroen en Congo – na een lange moeilijke reis, in de hoop om Europa te bereiken. Het Europese vasteland ligt recht voor hen, aan de overkant van de zee. Ze kunnen het goed zien, maar het is onbereikbaar. De vluchtelingen blijven eindeloos op het eiland, in extreem moeilijke en zware omstandigheden.

Lesbos heeft bijna 90.000 inwoners en is qua oppervlak het derde grootste Griekse eiland. Er is een formeel vluchtelingenkamp, Moria, voor ongeveer 3.100 mensen. Naast het formeel kamp is er ook een informeel kamp waar meer dan 4.000 mensen verblijven. Ongeveer een derde van hen zijn kinderen en adolescenten. Bijna iedere dag komen er ergens op het eiland tussen 100 en 150 nieuwe mensen aan, en het aantal neemt dag na dag toe. Om er te komen, moet men een heuvel met olijfbomen op, ver van de hoofdweg waar het eilandverkeer langs gaat. Wanneer men er aankomt, ziet men meteen het enorme tentenkamp dat begrensd wordt door prikkeldraad.

Moria is een punt voor de eerste ontvangst en identificatie en zou de poort naar een nieuw leven moeten zijn. Migranten zouden er binnen 48 of maximaal 72 uur geïdentificeerd moeten worden en daarna moeten worden opgevangen in een opvangcentrum. Maar in werkelijkheid blijven ze er langer, sommigen zelfs al twee jaar. Wat direct opvalt wanneer je het kamp binnengaat, is de absolute armoede. Wanneer je een tent binnengaat, word je meteen getroffen door de warmte. Er zijn alleen chemische toiletten, vuilnisbakken zitten overvol. Kinderen spelen op de grond en zitten onder het stof. Er zijn gemeenschappelijke kranen om je te wassen. Bijna iedereen draagt verstelde kleding.

In het informele kamp is de situatie nog erger. Zowel door de hygiënische omstandigheden als door het gebrek aan voedsel.

Midden juli heeft Sant’Egidio het ‘restaurant van de vriendschap’ geopend voor de vluchtelingen op het eiland. De vrijwilligers gaan in de kampen de vluchtelingen persoonlijk uitnodigen voor het diner dat iedere avond, van maandag tot vrijdag, plaatsvindt. Meer dan 500 mensen van kamp Moria en Kara Tepe zitten elke avond aan tafel voor een lekkere maaltijd. Eten is een prioriteit aangezien de vluchtelingen in het kamp elke dag drie uur moeten aanschuiven voor voedselpakketten. Naast de maaltijden is er vooral ook veel vriendschap en solidariteit.

Naast het restaurant organiseert Sant’Egidio twee keer per week ook een School van Vrede voor een 150-tal kinderen van kamp Moria. De kinderen komen er spelen, zingen en dansen. Voor de jongeren uit het kamp worden er uitstappen georganiseerd om de pracht van het eiland te ontdekken.

Met deze zomer in solidariteit wil Sant’Egidio laten zien dat er ook een andere Europa bestaat dan dieo van de gesloten deuren. Het vergt weinig om het verschil te maken.